Blog
Iedere eerste woensdag van de maand schrijf ik een blog over mijn ongewone patientenleven. Hoe is het om niet dood, maar ook niet beter te zijn?
Wie een berg wil beklimmen moet bovenaan beginnen
Tijdens de zomer van 2015 vierde ik vakantie in Tirol. Ik had me voorgenomen om daar geen blogs te schrijven, maar geïnspireerd door de bergen ontstond het plan om mijn eerste vlog te maken. Het
Zit de zorg in je karakter?
De verpleging van afdeling 3b in het VUmc had maar weinig woorden nodig om voor me te zorgen. Als ik voor de zoveelste keer moest overgeven, de rillingen van de koorts kreeg, van het pad
Het geschenk dat ziekte me geeft
Nadat vier jaar geleden de stamcellen van mijn zus de acute leukemie een doodschop gaven lag mijn leven overhoop. Er was echter één constante en dat waren de pillen die mijn gesloopte afweersysteem stutten. Het
Sergionomics
De Zeeuwse topchef Sergio Herman verloor eind 2013 drie Michelin sterren met de sluiting van zijn restaurant Oud Sluis. In de documentaire Fucking Perfect was te zien hoe op hij was van het harde werken.
Met succes opgebrand
Onlangs werd ik bezocht door een oude kennis. Ik had hem al lang niet meer gesproken en ik had het idee dat hij heel erg druk was. Hij was altijd bezig om projecten van de
Je leven hedgen
Het is me vaak gevraagd. “Hoe kan je het volhouden na zoveel tegenslagen?” Makkelijk is het niet, maar mijn antwoord is simpel: Je leven hedgen! Ik probeer ongeacht de omstandigheden te profiteren van de situatie.
Achter de coulissen
Niemand hoefde het te weten dat David Bowie doodziek was. Werken hield hem op de been. Dus dat deed hij tot het eind. Een eind dat tot op de laatste seconde geregisseerd werd. Behalve als
Tutten! Tutten! Tutten!
Voor de dokter is het makkelijk als je patiënt bent. Voor de patiënt is het makkelijk als de dokter ook dokter is. We kunnen het niet aan om mensen gewoon als mensen te zien. Inmiddels
Leve de onverschilligheid
Ferdinand Bardamu leidt een verwarrend en zinloos bestaan. De hoofdpersoon uit het boek Reis Naar Het Einde Van De Nacht van Céline loopt na de eerste wereldoorlog met blijvend lichamelijk letsel en een inkzwart wereldbeeld