Iedere eerste woensdag van de maand schrijf ik een blog over mijn ongewone patientenleven. Hoe is het om niet dood, maar ook niet beter te zijn?
Chronisch zieken worstelen vaak met een gebrek aan begrip voor hun situatie. Zeker als de beperking niet af te lezen is aan het uiterlijk kan het moeilijk zijn om je telkens uit te moeten leggen.
Bij ons is het al dagen een hit in huis. Ik geloof dat de Moppereend bij ieder jong gezin in Nederland een hit is. Het boek kennen we nu wel, maar er gaat geen dag
Aangeschoten door de tijdelijkheid van het leven zag ik in dat er zoveel niet toe doet. Daar heb ik echt geen Waddenstrand vol rotzooi of stikstofcrisis voor nodig gehad. De dood kwam te vaak te
‘Weet je pap’ zei Feline vandaag ‘ik wil heel graag dokter zijn.’ Ze is net drie en weet nu al precies wat ze wil. Dat komt niet alleen omdat ze me regelmatig in kwakkelende toestand
Het leukste aan achttien worden was dat ik mijn bloed kon doneren. Dus het eerste wat ik die dag deed was naar de bloedbank. In een gebouwtje van het Rode Kruis kreeg ik een vragenlijst
Je moet er maar zin in hebben. Met een paar vreemden op een tropisch eiland verstoten van de dagelijkse gemakken proberen het zo lang mogelijk uit te houden. In je half nakie moet je je
Bij mijn tweede chemokuur kwam ik voor het eerst op een kamer met iemand anders te liggen. Misschien was dit wel eens goed. Na wekenlang alleen op een kamer op mezelf aangewezen te zijn kon
Marieke is mijn verpleegkundig specialist. Ze schrijft me medicijnen voor en legt me uit wat er met mijn lijf gebeurt. Ze weet bijna net zoveel van ziek zijn als ik, maar ze weet er nog
Kijk je wel eens naar First Dates? Het Britse dating programma waar mogelijke stellen tijdens een etentje hun allereerste kennismaking hebben. Alles komt langs, jong en oud, straight en gay, upper en lower class, maar