Kanker
Wijsheid in Weerbaarheid
De afgelopen week is de Stip it-actie van start gegaan op Zapp/NPO3, een bewustwordingscampagne waarbij mensen worden opgeroepen om vier stippen op hun hand te zetten. Deze stippen symboliseren belangrijke principes: ten eerste, dat men tegen pesten is en er nooit aan zal deelnemen; ten tweede, dat niemand buitengesloten moet worden en dat iedereen erbij
Hoezo veerkracht?
De liefde voor mijn bank was de voorgaande weken veel te groot, tot de bronchitis begon te temperen en ik vanzelf een hekel kreeg aan dat voortdurende gehang. Ik moest er weer op uit om de verveling te vergeten en vooral om te laten zien dat ik nog steeds van alles kan. Op de fiets
Gevallen held
Nederland heeft een held verloren. Of althans dat vinden wij. Zij had zelf geen held willen zijn, hooguit haar beste voorbeeld. Daarom haak ik af wanneer mensen het over kankerhelden hebben. Er is niets heldhaftigs aan het dragen van een ziekte, want je hebt immers geen andere keus. Tot de onvermijdelijke dood intreedt en we
Ik ben klaar met die kankerverhalen
Het moet zo ongeveer vlak na de diagnose acute leukemie zijn geweest dat een vriend me vertelde dat hij mijn naam als domein had vastgelegd. Hij had het idee dat ik wel goed kon schrijven, ook al had ik daar geen trek in. Ik was zoals je dat zegt druk met overleven en deelde alleen
‘Ik heb geleerd te leven zonder verwachtingen’
Op 20 juni 2020 verscheen er een artikel over mensen die doorleven na kanker in het wetenschapskatern van de Volkskrant. Hierin ook een interview door Ianthe Sahadat met mij en prachtige foto’s van Judith Jockel. Het complete artikel kan je hier lezen. Martijn van Duivenboden (44) woont in Apeldoorn met zijn vrouw en dochtertje
Een koude dag
Nu ik buiten ben besef ik pas hoe warm het op de afdeling was. Die paar patiënten die er lagen voelden de koude grond waar ze in zouden komen liggen. Daarom moest die kachel zo hoog. Dat begrijp ik best. Zo sloom dat ik erdoor werd had het me kunnen helpen om wat te slapen,
Duurzaam leven
Aangeschoten door de tijdelijkheid van het leven zag ik in dat er zoveel niet toe doet. Daar heb ik echt geen Waddenstrand vol rotzooi of stikstofcrisis voor nodig gehad. De dood kwam te vaak te dichtbij en zo wist ik dat ik niets had aan mijn bezittingen. Het enige wat telde was de volgende generatie,
Bloed – Rose George
Het leukste aan achttien worden was dat ik mijn bloed kon doneren. Dus het eerste wat ik die dag deed was naar de bloedbank. In een gebouwtje van het Rode Kruis kreeg ik een vragenlijst over seks, drugsgebruik en buitenlandse reizen. Wanneer alles met ‘nee’ beantwoord kon worden mocht ik naar een soort dokter die
Fit worden
Hoog boven in het VUmc is de poli der poli’s. Om de paar weken moet ik er zijn voor een check bij mijn specialist. Dat het geen straf is komt door de heerlijke ligstoelen. Ze zitten zo lekker dat het iedere keer te vroeg is voordat ik door de vrolijkste glimlach word opgehaald. En toch