Gevallen held

Nederland heeft een held verloren. Of althans dat vinden wij. Zij had zelf geen held willen zijn, hooguit haar beste voorbeeld. Daarom haak ik af wanneer mensen het over kankerhelden hebben. Er is niets heldhaftigs aan het dragen van een ziekte, want je hebt immers geen andere keus. Tot de onvermijdelijke dood intreedt en we het moeten doen met woorden als: Wees lief voor elkaar.

Lief zijn

Ja, laten we vooral lief zijn voor elkaar. Dan is er begrip voor de wappie en zal hij op zijn beurt precies doen wat de overheid hem voorschrijft. En natuurlijk snappen we dat de bureaucraat gewoon zijn werk doet ook al brengt dat vele gezinnen naar de financiële afgrond. We moeten vooral lief zijn wanneer we na de leegte van maanden thuis zitten even niet meer weten waar we het vandaan moeten halen.

Het beste kamerlid

Het verlies van onze heldin is verdrietig. Toch hoop ik dat er iets van dat onvermoeibare positivisme meesterft. Want op het moment dat we in Nederland ook niet meer geholpen lijken te worden door een God, is ons opgelegde optimisme een ware religie geworden. Dat gaat zo ver dat het beste kamerlid wat we maar kunnen hebben het liefst wordt weggewerkt door degenen die niet met pessimisme om kunnen gaan. Hij heeft de ware heldenstatus, omdat hij opkomt voor gedupeerden zoals niemand anders dat kan.

Omzichtig en onverzettelijk

Wanneer je wilt weten hoe de dingen werkelijk in elkaar zitten, luister dan naar de mensen die je vertellen wat je niet wilt horen. Alleen zo kan je anticiperen op fouten en ongeluk. Dat maakt het er niet makkelijker op. Je moet omzichtig te werk gaan en onverzettelijk blijven om de grootste problemen te overkomen. En laat dat nu twee eigenschappen zijn die deze twee helden tot voorbeeld maken. Vergeet hen niet.

 

Vond je dit verhaal interessant? Lees dan ook: Mopperdag