identiteit
Het geschenk dat ziekte me geeft
Nadat vier jaar geleden de stamcellen van mijn zus de acute leukemie een doodschop gaven lag mijn leven overhoop. Er was echter één constante en dat waren de pillen die mijn gesloopte afweersysteem stutten. Het begon met ruim veertig per dag en het eindigde gisteren met één pil. Vandaag – ruim 25.000 pillen verder –
Achter de coulissen
Niemand hoefde het te weten dat David Bowie doodziek was. Werken hield hem op de been. Dus dat deed hij tot het eind. Een eind dat tot op de laatste seconde geregisseerd werd. Behalve als hij niet op het podium stond. Achter de coulissen stortte hij in. Dramaturgie Het leven wordt ingericht als een toneelspel.
Leve de onverschilligheid
Ferdinand Bardamu leidt een verwarrend en zinloos bestaan. De hoofdpersoon uit het boek Reis Naar Het Einde Van De Nacht van Céline loopt na de eerste wereldoorlog met blijvend lichamelijk letsel en een inkzwart wereldbeeld rond. Dit meesterwerk spreidt de onverschilligheid tegenover alle wisselvalligheden van het leven uit. Ferdinand Barmadu vertikt het om zich te
Aankijken
“Heb je een studentenpasje?” vroeg de caissière van het VUmc restaurant. Als je me dat 15 jaar geleden had gevraagd, dan was dat doodnormaal geweest, maar nu? Even zat ik vast in haar blik. De vrouw had een pittig kort zwart geverfd kapsel. Een leesbril voor haar blauwe ogen kon me niet afleiden van de
Terminale dagen
De paniek bij de medische staf was duidelijk merkbaar, maar toen de boodschap kwam, ontstond er rust. “We kunnen je koorts niet verlagen. Daarom groeit de kans dat je een buikvliesontsteking krijgt. Zoals het er nu voor staat kan ik jou niet beter maken” De arts schreef mijn lichaam af alsof het een auto was.
Don’t go with the flow
Toen ik zaterdag mijn ronde op de racefiets deed, zag ik bij een beek een bord met een opvallende boodschap: “Hier laten wij vissen stroomopwaarts zwemmen.” Door het plaatsen van allerlei obstakels als stuwen en sluizen is het voor de vis steeds moeilijker geworden om terug te keren naar de paaigebieden en de voortplanting te
Je grootste concurrent
Afgelopen weekend fietste ik met duizenden anderen de Ride For The Roses. Een sponsortocht van 100 kilometer in de strijd tegen kanker. Op groot verzet denderden we door de polder van Aalsmeer via Haarlem naar Amsterdam om uiteindelijk weer in de bloemenveiling te eindigen. Onderweg zoefden we langs mijn vertrouwde ziekenhuis VUmc en ik kon
Kanker op je CV
Het is een bekend credo. Wie zichzelf kent, weet wat hij wil. En als je het niet weet, dan stikt het van de coaches en boeken die je kunnen helpen met wie je bent. Maar wie heeft nog de aandacht om zichzelf eens goed te bekijken? En daarom ontlenen de meesten hun identiteit aan hun
Positief is passé
Door de transplantatie veranderde mijn bloedgroep van AB positief naar B positief. Na zo’n wonder werd mijn nieuwe bloed een symbool voor hoe ik de ziekte heb kunnen overwinnen. Be positive! Maar was dat wel zo? Ik heb gejankt en gescholden, ik was wanhopig, ik heb letterlijk gevochten. De enige positieve gedachten die ik had