Terwijl ze de bank als trampoline gebruikte schreeuwde ze het uit. ‘Papa, ik wil heel graag pijn hebben!’ Het leek een grapje. Ik dacht dat ze solliciteerde naar de kieteldood. Voor ik mijn klauwen in haar zette sloeg de verwarring toe. Wat bedoelde ze hier nu weer mee? Sterk ‘Nou, jij zegt altijd dat je
Op 20 juni 2020 verscheen er een artikel over mensen die doorleven na kanker in het wetenschapskatern van de Volkskrant. Hierin ook een interview door Ianthe Sahadat met mij en prachtige foto’s van Judith Jockel. Het complete artikel kan je hier lezen. Martijn van Duivenboden (44) woont in Apeldoorn met zijn vrouw en dochtertje
We moeten ons richten op een nieuw normaal. Onze premier Mark Rutte is al weken kraakhelder over de ontregeling die Covid-19 veroorzaakt. En nu deelt hij mee dat het wellicht voorgoed anders blijft met afstand houden, het omgaan met kwetsbaren, nieuwe werk en studievormen en ons winkelgedrag. Misschien was het even leuk, maar nu we
Met zekere regelmaat verschijnen er boeken van mensen die claimen hoe je gelukkig en succesvol kan worden. En aan de populariteit van die boeken zijn er heel veel mensen die erin willen geloven. Vooral het veel gebezigde credo ‘the only way out is in’ doet het erg goed in ons drukke leventje. En als je
De televisieserie is altijd goed geschikt geweest voor moordverhalen, maar als het gaat om romantiek, intriges, humor en mysterie, dan scoort de ziekenhuisserie het best. Of in ieder geval bij ons in huis. In het tijdperk van lineaire TV bleven wij thuis voor St. Elsewhere, Zeg n’s Aaa, Medisch Centrum West en The Flying Doctors
De dokter wond er geen doekjes om. “U bent voor een paar uur in de week alleen nog in staat tot zeer licht werk dat geestelijk niet belast.” Dat is zo ongeveer wat er verwacht wordt van een boeddhistisch monnik, dacht ik toen. Zou ik me nu met mijn brevet van onvermogen maar aanmelden bij
Dit interview verscheen 13 januari 2017 op Apeldoorn Direct Door David Levie Ze zijn op z’n minst opvallend, de blogs van Martijn van Duivenboden (41). Laatst nog die blootfoto die aantoont wat een slopende ziekte met je lijf doet. Hij mag dan tot op de dag van vandaag kampen met de gevolgen van de acute leukemie
“Jongen, hoe hou jij jezelf toch staande? Respect!” “Je mag jezelf wel een schouderklopje geven voor alles wat je hebt doorstaan.” “Wees maar trots op jezelf. Ik doe het je niet na.” Dit zijn zomaar wat boodschappen die ik de afgelopen jaren te horen heb gekregen. Bemoedigende woorden uit een goed hart. De aandacht van
“Man, wat zie jij er goed uit!” Mijn oude kennis klonk alsof hij het echt meende. Waar haalde hij het idee vandaan? Ik voel me knap beroerd. “En je krijgt ook al een gezond buikje!” Zijn enthousiasme kon niet op. Wat zegt hij nou? Hij moest eens weten wat er zich in mijn buik allemaal