emotie
Stare Down
Geheel tegen mijn principes gingen we afgelopen weekend met de auto boodschappen doen. Iedere beweging die ik kan maken moet ik doen. Alleen niet wanneer het regent. Mijn dochter en ik stapten uit bij de parkeergarage en ze werd meteen aangevallen. ‘Wil je niet aan mijn auto komen!’ zei de eigenaar van de auto naast
Eenzaamheid verdragen of verhelpen?
Al zolang ik mij herinner voel ik een voorkeur om alleen te zijn. Mijn vriendschappen waren vluchtig en ik trok mij regelmatig uit het gezinsleven. Ik denk dat ik een drang naar autonoom vermogen voelde, al had ik dat op jonge leeftijd niet kunnen zeggen. De wereld wilde ik op mijn manier ontdekken door me
We weten niet wat we denken te weten
Deze zomer heb ik ingehaald wat ik de vorige zomer niet kon. Op mijn nieuwe fiets was ik te vinden op alle klimmetjes in de omgeving. Trainen om in één ruk de Oude Holleweg bij Nijmegen op te fietsen. Die akelige pukkel van gemiddeld 8,6% over 700 meter had ik alleen nog maar kunnen bedwingen
Vooral Doorgaan
Het wordt me vaak gevraagd: ‘Geniet je nu meer van de kleine dingen?’ Alsof je na doodziek te zijn geweest makkelijker ziet waar het om gaat. Misschien ligt het aan mij, maar ik weet niet meteen wat iemand met kleine dingen bedoelt. Is dat de bloesem die uit de knoppen wil knallen? Een warme bries
Mijn laatste poging haar gelukkig te maken
Op het moment dat ik ervan overtuigd was dat ik haar gelukkig wilde maken wist ik niet dat het zo moeilijk was. Ze is niet zo veeleisend. Een beetje lief zijn, lekker koken, grapjes maken. Een man met succes en grote woorden hoeft ze niet, maar wat heeft ze aan een man die ieder ziekenhuisbed
Mopperdag
Bij ons is het al dagen een hit in huis. Ik geloof dat de Moppereend bij ieder jong gezin in Nederland een hit is. Het boek kennen we nu wel, maar er gaat geen dag voorbij dat we het bijbehorende lied Mopperdag draaien. Dit nummer pakt, omdat het een carnavalsmars is. Maar het is absoluut
Hoe kan je goed ziek zijn?
Bij mijn tweede chemokuur kwam ik voor het eerst op een kamer met iemand anders te liggen. Misschien was dit wel eens goed. Na wekenlang alleen op een kamer op mezelf aangewezen te zijn kon ik me ophalen aan iemand die met hetzelfde worstelde als ik. Toen hij binnenkwam had ik de sfeer er al
Vertel iemand nooit hoe hij zich moet voelen
Voor de zoveelste keer ratelde ik mijn verhaal op. Zware behandelingen die zijn uitwerking hadden. Nou ja, iets teveel, want ik ging door de afstotingsreacties nog altijd gebukt onder een strikt regime van tientallen pillen per dag. “Maar je bent er nog. Wees blij!” zei hij met de beste bedoelingen, maar ik vond het een
Rouw
Als mijn lieftallige vrouw eens klaagt over een pijntje, dan zeg ik altijd gekscherend: “Gelukkig heb je een goede levensverzekering.” Omdat ik zo weinig kan met klagen moet ik er grappen over maken. En helemaal als de dood om de hoek komt kijken, dan bewijst humor sterker te zijn. Toch staat het huilen mij nu