Vooral Doorgaan

Het wordt me vaak gevraagd: ‘Geniet je nu meer van de kleine dingen?’ Alsof je na doodziek te zijn geweest makkelijker ziet waar het om gaat. Misschien ligt het aan mij, maar ik weet niet meteen wat iemand met kleine dingen bedoelt. Is dat de bloesem die uit de knoppen wil knallen? Een warme bries bij een ondergaande zon? De glimlach van mijn kind? Dat zie ik allemaal wel, maar het liefst wil ik doorgaan, vooral doorgaan.

Vergeten

Net als met het positief denken wat ons patiënten wordt opgelegd moet er ook veel genoten worden. Je weet immers niet hoe lang je nog hebt. Dan kan je maar beter alles in je opnemen en alles beleven zodat je het nooit meer zal vergeten. Bij mij is er geen verschil van genieten in gezonde of ongezonde toestand. Ja, ik was eerder van God los en kende geen grenzen. Nu ben ik de meeste van mijn nachtelijke avonturen vergeten. Ik leef, los van wat medicatie, behoorlijk nuchter en geniet van mijn pijnen. En ook dat vergeet ik.

Levenshaast

Het grote verschil tussen mijn gezonde en zieke jaren is dat ik nu veel meer levenshaast heb. Kijk nou niet naar mij als een dwangmatige bucketlist-vinker. Ik wil het liefst doorgaan met de dingen die ik graag doe, zonder erbij stil te staan hoe prachtig het allemaal is. Geen grote levensdoelen, maar tevreden wakker worden, goed eten, bewegen wanneer het kan, mijn dochter iets van wijsheid geven en zorgen voor mijn lieve vrouw. Precies, dat zijn mijn kleine dingen. Wat heb ik nog meer te wensen?

Onverstoorbaar volharden

‘Het leven staat niet stil om je eraan te herinneren dat het eindig is’ zegt de stoïcijn Seneca. Onverstoorbaar volharden is mijn overlevingsstrategie geworden. Tot het stopt en ik eindelijk kan zeggen: ‘Wat heb ik genoten van mijn doorgaan.’

 

Vond je dit verhaal interessant? Lees dan over mijn andere overlevingsstrategie: Hulp Vragen