We liepen door het bos bij zijn tweede huis. Hij had alles voor elkaar en dat gaf hem een gevoel van schaamte. ‘Ik weet ook niet waar ik dit aan verdiend heb,’ zei hij ‘ik heb gewoon geluk gehad.’ Succes was voor hem niet een kwestie van hard werken, misschien dat talent, concentratie en zijn
Geheel tegen mijn principes gingen we afgelopen weekend met de auto boodschappen doen. Iedere beweging die ik kan maken moet ik doen. Alleen niet wanneer het regent. Mijn dochter en ik stapten uit bij de parkeergarage en ze werd meteen aangevallen. ‘Wil je niet aan mijn auto komen!’ zei de eigenaar van de auto naast
Al zolang ik mij herinner voel ik een voorkeur om alleen te zijn. Mijn vriendschappen waren vluchtig en ik trok mij regelmatig uit het gezinsleven. Ik denk dat ik een drang naar autonoom vermogen voelde, al had ik dat op jonge leeftijd niet kunnen zeggen. De wereld wilde ik op mijn manier ontdekken door me
Het was zo makkelijk om te zijn wie ik was. Thuis in muziek en film, een ietwat eigenwijze bedrijfskundige en een theaterdirecteur, meer niet. Tot ik een diagnose kreeg en in één klap een patiënt werd. Ik probeerde naarstig mijn rol als bedrijfskundige vast te houden en ben mijn ziekte gaan managen. Tot ik er
We moeten ons richten op een nieuw normaal. Onze premier Mark Rutte is al weken kraakhelder over de ontregeling die Covid-19 veroorzaakt. En nu deelt hij mee dat het wellicht voorgoed anders blijft met afstand houden, het omgaan met kwetsbaren, nieuwe werk en studievormen en ons winkelgedrag. Misschien was het even leuk, maar nu we
Kijk je wel eens naar First Dates? Het Britse dating programma waar mogelijke stellen tijdens een etentje hun allereerste kennismaking hebben. Alles komt langs, jong en oud, straight en gay, upper en lower class, maar er is één ding dat alle deelnemers gemeen hebben. Nadat ze zich aan elkaar voorstellen is de openingsvraag steevast: Wat
Hoog boven in het VUmc is de poli der poli’s. Om de paar weken moet ik er zijn voor een check bij mijn specialist. Dat het geen straf is komt door de heerlijke ligstoelen. Ze zitten zo lekker dat het iedere keer te vroeg is voordat ik door de vrolijkste glimlach word opgehaald. En toch
Voor de zoveelste keer ratelde ik mijn verhaal op. Zware behandelingen die zijn uitwerking hadden. Nou ja, iets teveel, want ik ging door de afstotingsreacties nog altijd gebukt onder een strikt regime van tientallen pillen per dag. “Maar je bent er nog. Wees blij!” zei hij met de beste bedoelingen, maar ik vond het een
Toen ik laatst in de boekenwinkel het boek Beter worden is niet voor watjes bekeek legde ik het gauw weer weg. Want wat moest ik met weer een boek over kanker? De meeste verhalen zijn beroerd opgetekend en zijn egodocumenten waar je als lezer weinig in mee kan leven. En ook de titel sprak mij