tijd
George Michael: Tussen eenzaamheid en vrijheid
Het leven van George Michael laat zien hoe moeilijk een leven in de schijnwerpers is. Hij zei ‘The whole business is built on ego, vanity, self-satisfaction, and it’s total crap to pretend it’s not.’ Tijdens zijn Wham! jaren heeft hij moeite met zijn populariteit en zijn imago als seks god voor vele meisjes terwijl hij
Wanneer ziekte routine wordt
Het was zo makkelijk om te zijn wie ik was. Thuis in muziek en film, een ietwat eigenwijze bedrijfskundige en een theaterdirecteur, meer niet. Tot ik een diagnose kreeg en in één klap een patiënt werd. Ik probeerde naarstig mijn rol als bedrijfskundige vast te houden en ben mijn ziekte gaan managen. Tot ik er
De patient wordt er gek van
Waar anderen vaak hun hele leven werken om een tweede huis te kunnen veroorloven krijg ik als fulltime patiënt voor niets een vakantieadres. ‘In deze herberg is altijd plaats voor jou’ zegt de arts tegen me op de spoedeisende hulp, waarna ik met bed en al een kamer opgereden word. Alle afdelingen heb ik wel
Lekker vergeetachtig
Mijn vrouw Rosie vergeet alleen de dingen die de moeite waard zijn om te vergeten. Ze leeft onbewust als een stoïcijn uit de Griekse oudheid. Maar als ze zoals laatst dan toch iets vergeet om mee te nemen, dan ben ik er om dat naar haar werk te brengen. Helaas ben ik niet zo scherp
Wachtruimte
Wie mijn Instagram volgt ziet regelmatig foto’s van wachtruimtes voorbijkomen. Ik zit er vaak alleen tot ik door de arts of een assistent wordt opgeroepen. De ruimtes zijn leeg en de sfeer is er bedrukt. Daarom moet er altijd iets zijn dat je de tijd moet laten vergeten: Stukgelezen tijdschriften als Golfers Magazine, Arts en
Aankijken
“Heb je een studentenpasje?” vroeg de caissière van het VUmc restaurant. Als je me dat 15 jaar geleden had gevraagd, dan was dat doodnormaal geweest, maar nu? Even zat ik vast in haar blik. De vrouw had een pittig kort zwart geverfd kapsel. Een leesbril voor haar blauwe ogen kon me niet afleiden van de
Terminale dagen
De paniek bij de medische staf was duidelijk merkbaar, maar toen de boodschap kwam, ontstond er rust. “We kunnen je koorts niet verlagen. Daarom groeit de kans dat je een buikvliesontsteking krijgt. Zoals het er nu voor staat kan ik jou niet beter maken” De arts schreef mijn lichaam af alsof het een auto was.
Aan alles komt een eind
De dokter zei tegen me dat het moeilijk gaat worden. Dat ik geen dag later bij hem had moeten komen. Er is nog een kans. De dag na de diagnose werd het duidelijk dat ik al mijn plannen wel kon vergeten. Dag carrière, dag kinderwens, dag dromen. In één klap van mijn vanzelfsprekendheid verlost. Mijn