schaamte
IJdelheid
Wie zo één met de bank is als ik denkt niet na over hoe hij eruit ziet. En toch doet het ertoe. Zelfs op mijn beroerdste dagen sleep ik me als een ware metroman door het ochtendritueel heen om netjes aangekleed, met zachte crèmes besmeerd en besprenkeld door kruidige geuren indruk te maken. Ja op
De schaamte voorbij
Nadat het westelijk halfrond 2017 tot het jaar van de schaamte heeft uitgeroepen ben ik er wel klaar mee. Voor het project Vereeuwigd, waar mensen met een levensbedreigende ziekte worden gefotografeerd, ben ik uit de kleren gegaan. Niet dat ik nou perse naakt op de plaat moest. Ik wilde vooral voorkomen dat je een zweverige
Aankijken
“Heb je een studentenpasje?” vroeg de caissière van het VUmc restaurant. Als je me dat 15 jaar geleden had gevraagd, dan was dat doodnormaal geweest, maar nu? Even zat ik vast in haar blik. De vrouw had een pittig kort zwart geverfd kapsel. Een leesbril voor haar blauwe ogen kon me niet afleiden van de