beter
Recht op ongezondheid
Na mijn eerste behandelperiode zag ik eruit als een marathonloper die van geen ophouden wist. Met de weinige spiervezels die ik had moest en zou ik thuis meteen op de hometrainer. Het begon met vijf minuten op een licht verzet en ik probeerde er iedere dag een minuut bij te snoepen. Wat me op de
Hoe kan je goed ziek zijn?
Bij mijn tweede chemokuur kwam ik voor het eerst op een kamer met iemand anders te liggen. Misschien was dit wel eens goed. Na wekenlang alleen op een kamer op mezelf aangewezen te zijn kon ik me ophalen aan iemand die met hetzelfde worstelde als ik. Toen hij binnenkwam had ik de sfeer er al
De finish
Marieke is mijn verpleegkundig specialist. Ze schrijft me medicijnen voor en legt me uit wat er met mijn lijf gebeurt. Ze weet bijna net zoveel van ziek zijn als ik, maar ze weet er nog altijd meer van dan een gewone hematoloog. Zonder Marieke ben ik niks en het is daarom dat ze me iedere
Hoe overleef je het ziekenhuis
Het voelde alsof er een droom uitkwam. Met een longontsteking kwam ik terecht op de afdeling geriatrie. Helaas wel 35 jaar te vroeg, maar ik doe niet moeilijk, het was een ervaring om nooit te vergeten. Mijn drie kamergenoten onthielden zich van een delier en sliepen braaf de hele dag door. En ik had me
Beter worden
Er zit me iets dwars. Iets dat ik zelf over me afgeroepen heb. Al jaren blog ik onder het motto beter worden. Het zijn korte verhalen over mijn ervaringen die inmiddels steeds meer mensen aanspreken. Het geeft mij het gevoel dat ik er nog toe doe, maar laat ik eerlijk zijn: echt beter worden zit
Echte dokters huilen ook
Door een kapitale blunder in het lab werd de kans op onze eigen designer baby gedecimeerd. Zaad dat vlak voor de chemo’s is ingevroren werd door één of andere onverlaat in het lab veel te vroeg ontdooid. De microbioloog legde uit hoe dat kwam. Al wist hij ook niet hoe dat kon gebeuren. De IVF
Beter worden is niet voor watjes
Toen ik laatst in de boekenwinkel het boek Beter worden is niet voor watjes bekeek legde ik het gauw weer weg. Want wat moest ik met weer een boek over kanker? De meeste verhalen zijn beroerd opgetekend en zijn egodocumenten waar je als lezer weinig in mee kan leven. En ook de titel sprak mij
Een diepe buiging
Er wordt je van alles toegewenst. Beterschap, hou je taai, succes, sterkte, zet hem op, houd stand! Het is makkelijk praten, want er wordt je niet verteld hoe je de verbetering zal bereiken. Nee, achteraf komen de vragen: “Hoe heb je het in dit geweld vol kunnen houden?” Het is zo’n grote vraag die onmogelijk