Het moet zo ongeveer vlak na de diagnose acute leukemie zijn geweest dat een vriend me vertelde dat hij mijn naam als domein had vastgelegd. Hij had het idee dat ik wel goed kon schrijven, ook al had ik daar geen trek in. Ik was zoals je dat zegt druk met overleven en deelde alleen
Toen ik laatst in de boekenwinkel het boek Beter worden is niet voor watjes bekeek legde ik het gauw weer weg. Want wat moest ik met weer een boek over kanker? De meeste verhalen zijn beroerd opgetekend en zijn egodocumenten waar je als lezer weinig in mee kan leven. En ook de titel sprak mij
Dit artikel verscheen eerder in het Hematon Magazine, het blad van de organisatie voor bloedkanker patienten Wat de werkelijke waarde van vriendschap was wist ik niet totdat ik ziek werd. Tot die tijd voelde ik me wel stukken sterker samen met mijn vrienden. Maar dat gevoel van “samen kunnen we de wereld aan” verdween even