Sterfscenes
De psycholoog die voor me zat moest nog schoolexamens doen toen ik ziek werd. In vier jaar tijd is ze vervolgens door de universiteit klaargestoomd om gevallen zoals die van mij te beoordelen op enig toekomstperspectief. Nou ja, ze mailde me een boekwerk aan vragenlijsten en daaruit zou ze kunnen opmaken of ik nog in staat was te werken. Ze trilde en wist niet waar te kijken, zo zenuwachtig dat het mijn medelijden opriep. Die schuchtere types heb ik al zo vaak meegemaakt, dus brak ik het ijs met een uitgesproken glimlach. ‘Is er nog hoop?’ Natuurlijk was dat er niet. Dat wist ik al lang. Ik wilde vooral zien hoe zij het zou brengen.
‘U heeft zoveel meegemaakt dat het u teveel moeite zal kosten om weer te kunnen werken.’ Het was een zware bevalling om dat te vertellen.
En ik prees haar om de duidelijkheid. ‘Je zegt het goed, want ik zie het ook niet zitten.’
De ontspanning zette door toen ze me probeerde moed in te praten. ‘Maar u gaat wel goed om met uw ziekte.’
‘Oh, bestaat er dan ook een manier om er niet goed mee om te gaan?’ Na jaren aanmodderen had ik wel een idee hoe ik met mijn problemen om moest gaan, het beest in de ogen kijken, niet klagen, discipline houden, de dingen niet mooier maken dan ze zijn, maar ik heb nooit het gevoel bereikt dat ik er goed mee om ging.
‘Jazeker’ zei ze opgewekt ‘veel mensen verliezen zich in de alcohol. Wie thuis zit zonder doel grijpt gauw naar de fles.’
‘He, hoe bestaat het’ Ik kon me er geen voorstelling van maken. ‘als ik ga drinken dan werkt dat bijzonder slecht in combinatie met mijn medicijnen. Alcohol gebruik ik alleen om mijn thermometer schoon te maken, of het moet de voorraad Pomerol zijn die in de chili, boeuf bourguignon en de bolognese verdwijnt.’ De keren dat ik een poging ondernam om me te verliezen in de drank liepen uit op penibele situaties. Ze bleef maar herhalen dat het bij veel anderen een groot probleem was en bleef me prijzen voor mijn sobere levensstijl.
‘Alcohol is de saaiste verdoving, doe mij maar een sloot pillen. Tramadol, zolpidem, mirtazapine, oxazepam, baclofen in combinatie met een stoot prednison en ik ben de gelukkigste mens.’
‘Ja, maar dat is anders.’
Wat wist zij er nou van? En ik kon het niet laten om het gesprek vanaf dat moment te ontregelen. ‘Maar nu ik er over nadenk is de fles nog niet eens zo’n gekke optie. Ken je de film Leaving Las Vegas?’ Geen enkele herkenning en ik leefde op. ‘Nicolas Cage speelt een man voor wie het leven geen zin meer heeft. Zijn vrouw is weg, zijn baan is verloren, het enige wat hem rest is zichzelf doodzuipen in Las Vegas. Alles wat hij heeft verkoopt hij of wordt in de hens gestoken. Maar als hij in Las Vegas aankomt ontmoet hij een prostitué, gespeeld door Elisabeth Shue. Ze worden verliefd en even lijkt het erop dat er weer zin is. Cage blijft toch zuipen en giet hele flessen wodka in één teug achterover. Het duurt niet lang voordat hij er aan onderdoor gaat. Shue kan hem niet loslaten en bestijgt hem terwijl hij met de nodige schokken zijn laatste adem uitblaast. Je kan me veel vertellen over alcohol, maar ik vind dat de mooiste sterfscene die ik ken.’
‘Nou, die moet ik dan maar eens gaan zien dan.’
Volgens mij was ze er wel klaar mee, maar ik ging erop door. ‘Ja doen hoor. Het is net zoals bij La Grande Bouffe waar een stel mannen besluiten zichzelf dood te eten. Heb jij favoriete sterfscenes?’
‘Ik heb niet zo’n verstand van films.’
‘Wat dacht je van de moeder van Bambi?’
‘Oh dat is alweer zo lang geleden.’
Ze had geen zin in een gesprek over film. Ook al stond ik te popelen om Betty Blue, The Neverending Story en de zonnebankscene uit The Final Destination aan te halen, wist ik dat we klaar waren. Vijf minuten hiervoor was ik doodop aan dit gesprek begonnen, maar door het over film te hebben bloeide ik op. Als er iets is waar ik ziek van ben, dan is het wel over ziek-zijn te praten. Beter is het de afleiding te hebben van boeken, films, tv, sport en een beetje filosofie. Zonder die afleiding is de waarheid niet te verteren. Daar kan geen studie psychologie tegenop.
Vond je deze blog interessant? Lees dan ook: Tutten! Tutten! Tutten!
Dit zijn mijn favoriete scenes, ik ben benieuwd naar jou favoriete sterfscenes.
Leaving Las Vegas (ook op Netflix te zien)