Overgeven

“Je wilt niet dat je later wordt ingehaald door je kinderen” De waarschuwing van mijn gymleraar in de brugklas nam ik ter harte en ik zette het op een lopen. Een krappe kilometer tot het punt waar we het Apeldoorns Kanaal konden oversteken. Mijn voorsprong op de rest van de jongens was groot, maar bij het passeren van de Smilde vetsmelterij viel ik even stil. Ze waren er de botten van de verderop gelegen slachterij aan het stomen. Mijn hardwerkende longen werden gevuld met die zuur ranzige lucht van de fabriek. Kokhalzend vooruit waar de geur van versgebakken krentenbollen uit de bakkerij nog net konden voorkomen dat ik over mijn nek ging.

Drugs

Overgeven was mij jarenlang vreemd. Pas toen er veel teveel alcohol werd gedronken moest de inhoud van mijn maag via de mond worden verlaten. Ik hield me voor dat het verlossende gekots mijn katers zou verlichtten. Het was eerder verspilling van geld, dan van de drank. Er is geen saaiere drug te vinden dan alcohol. Marihuana doet het beter. Die ene keer dat ik aan een waterpijp heb gelurkt werd het eten die avond onaangekondigd voor de tweede keer geserveerd. Slapen deed ik als een roos, maar dat experiment was eenmalig.

Marathon

Nee, dan de medicatie op afdeling 3b van het VUmc. Daar werd ik tot drie keer toe een volle week lang bediend met chemo. De dokter zei dat het me zou helpen beter te worden, dus nam ik ook dat ter harte. Het voelde alsof ik de marathon liep waarbij ik iedere honderd meter de Smilde vetsmelterij moest passeren. Geuren die ik eerder nooit had opgemerkt kwamen op de chemo keihard binnen. Mijn maag was maandenlang niet meer te controleren. Als een plotseling opkomende niesbui golfde alles uit mijn keel. Zo’n blauwgrijs kotsbakje kon weinig nut bewijzen met de grote hoeveelheden maagsappen en onverwerkt voedsel. Ik keek erbij alsof ik in de eerste minuut een eigen doelpunt heb gemaakt. Verbouwereerd op zoek naar motivatie om verder te gaan. Er bleef al gauw niets meer over om eruit te werken. Van dat luchtledige gekokhals in mijn vomitorium kreeg ik sterke buikspieren, maar verder was overgeven weinig verlossend.

Rock ‘n’ Roll

Wat moest er ook verlossend zijn aan het uitputtende braken? Je kan je er niet tegen verzetten, daarom heet het ook overgeven. De dokter probeert de neigingen wel in te dammen met het middel primperan, maar dat werkt vooral slaapverwekkend. Mocht ik dan stikken in mijn eigen kots dan was het misschien een rock ‘n’ roll dood geweest, het is niet zoals ik mijn verlossing had voorgesteld. Patiënt zijn is een oefening in geduld. De bevrijding kwam na zes maanden. De dokter zei dat ik er eens mee moest ophouden. Het was een gewoonte geworden.

Peristaltiek

De vetsmelterij in Apeldoorn is er al lang niet meer. Hardlopen langs het kanaal kan nu makkelijk met een gevulde maag. Alhoewel, wandelen is voor mij meer dan genoeg. Ik heb me al lang bij mijn beroerde conditie neergelegd, maar mocht peristaltiek ooit een olympische sport worden, dan maak ik een grote kans op het goud.

Vond je deze blog interessant? Lees dan ook: Pijn is leven

Voor degenen met een sterke maag heb ik een playlist. Ik ben benieuwd naar je suggesties.