Kamermuziek

Afgelopen maand bleef ik op Schiermonnikoog voor een week lang kamermuziek. Op verschillende locaties waren er concerten van piepjonge mensen op cello, alt-viool, viool en piano. Het is iedere keer indrukwekkend om te zien hoe deze talenten de ingewikkeldste stukken uit hun hoofd opvoeren. Inmiddels heb ik er een traditie gemaakt om in zes dagen zoveel mogelijk concerten te bezoeken. Iedere keer val ik vol bewondering in katzwijm en waan ik me even een idolate fan. Een gevoel dat ik nog niet eens zo heel lang geleden op andere plekken beleefde.

Originele haarkleur

Het festival op Schiermonnikoog tijdens een doodgewone werkweek trekt alleen maar gepensioneerden. Ik ben er de enige met zijn originele haarkleur en haal de gemiddelde leeftijd van het publiek behoorlijk naar beneden. Hoewel er mensen komen met rolstoelen en rollators durf ik mijn handen er voor in het vuur te steken dat ik het oudste lichaam heb. In de zes dagen wilde ik elf concerten bezoeken, maar op het eind was ik zo op dat ik tijdens de pauze weg ging.

Volhouden

Hoe is het toch mogelijk dat ik zelfs deze weinig gehorige concerten niet vol kan houden? Jarenlang was ik bijna iedere avond wel in een concertzaal te vinden om staand mezelf de tinnitus te laten toeschreeuwen. Gewapend met oordoppen kon ik complete weekenden Lowlands en Pinkpop op bier volhouden. Nu lukt het me zelfs niet om te blijven zitten tot de kamermuziek om 22.30 is afgelopen en vraag ik me af waar ik op Schiermonnikoog aan pillen kan komen om door te feesten.

Missing out

Dit is geen klacht, maar mijn realiteit. Er zijn zoveel dingen die ik mis omdat ik niet de puf heb om aanwezig te zijn. Van een fear-of-missing-out ben ik al lang genezen. Door zo selectief te zijn dringen de dingen die ik wel mee maak meer tot me door. Op popfestivals zou je mij niet zo gauw meer tegenkomen. Alhoewel, ik mede-organiseer er nog één in mijn woonplaats. Daar leef ik me een avond flink uit waarna ik me vervolgens thuis gebroken op de bank in andere kamermuziek onderdompel. De BBC doet uitgebreid verslag van het Glastonbury festival. Ieder jaar stel ik me voor hoe het is om tussen die 200.000 mensen te staan. ‘Laat mij maar thuis’ denk ik dan. Dat is de joy-of-missing-out.

• Vond je deze blog interessant? Lees dan ook: Vogelmuziek
• Of je gaat met me mee naar Schiermonnikoog voor het festival Jong Talent van 14 tot en met 19 maart 2020.