Hoe maak je meetings productiever?

Eén van de fijnste veranderingen die ik aan mijn ziekte te danken heb, is dat ik steeds minder aandacht besteed aan wat mensen zeggen, maar meer aan wat ze doen. Toen ik weer aan het werk ging na mijn eerste jaar van ziekte viel me meteen iets eigenaardigs op: Veel van de overleggen waar ik onderdeel van uitmaakte hadden nog precies dezelfde agenda als het jaar ervoor. Niet dat de overlegpartners niet zonder mij konden. Nee, de meesten konden vooral niet zonder zichzelf. En als mensen zichzelf zo serieus nemen, dan blijft er geklaag, worden meningen continu in oneliners herhaald en ligt het altijd aan een ander. Zo lijkt het erop dat sommige mensen het uitdragen van hun mening verkiezen boven het onderzoeken wat nodig is om te veranderen of productief te zijn. Zolang men op de praatstoel zit is de status quo heel comfortabel.

Intelligentie is geen prestatie

Wat is dat toch raar, rustig staan mensen in hun eigen schaduw terwijl ze zich hardop afvragen waarom het donker blijft. Je zou als slim ontwikkeld mens toch moeten weten hoe je de agenda verandert? Ja, dat zou je denken, maar die slimheid zit veel te vaak in de weg. Het leven duurt maar kort en je moet je punt maken alsof je in een uitzending van DWDD zit. Je wil van alles op de hoogte zijn en overal een mening over hebben. Maar helaas, intelligentie is vandaag de dag gewoon geen prestatie meer. Daarom vond ik het zo opvallend te zien dat slimme mensen met hun oeverloze praten hele domme dingen doen.

Inzicht

Het is de kunst om in alle omstandigheden tot een dieper inzicht te komen waardoor je juist kan handelen. Dat vraagt om wijsheid. Iets wat je zeker niet uit een boekje of een studie haalt. Je kan het zoeken in jezelf, je kan het leren van anderen of je kan het door schade en schande, zoals een levensbedreigende ziekte, eigen maken. Nou wens ik je het laatste niet toe, maar ik kan je wel wat gedachtenoefeningen meegeven die mij op weg helpen als ik me begeef tussen de slimme mensen met een mening.

Moet het zo moeilijk?

Heeft er iemand belang bij dat de dingen zo moeilijk zijn? Er is een hoop onzin die we voor zoete koek slikken. Als je er samen niet uit kan komen, dan zal je voor jezelf moeten bepalen waar je moeilijk over doet. Andersom kan ook.

Begrijp je waar je verantwoordelijk voor bent?

Het klinkt altijd goed dat je je verantwoordelijk voelt, maar je helpt er niemand mee. Zou het niet een stuk eenvoudiger zijn als je juist wat minder verantwoordelijk bent?

Zou je geloofwaardigheid toenemen als je mensen de indruk geeft dat je alles weet?

Er valt een last van je schouders als je oprecht zegt dat je er niets van weet. En is het niet nog mooier als je van sommige dingen niets af wil weten?

Weet je wat een fout is?

Het probleem van het idee van leren van fouten is dat het meeste van wat mensen fouten noemen geen fouten zijn. Wil je ervan kunnen leren, dan zal je dus moeten weten wat echte fouten.

Beteken jij wat voor anderen, of moeten anderen wat voor jou betekenen?

Bedenk wie de driver is voor verandering. Of anders gezegd, ben jij degene die de wereld beïnvloedt, of beïnvloedt de wereld jou?

Het zijn wat ideeën om je meetings wat productiever te maken. Wil het toch niet lukken, blijft de agenda ongewijzigd en word je er niet wijzer van? Stop met het eren van het ego van je gesprekspartners en blijf thuis.