Met succes opgebrand

Onlangs werd ik bezocht door een oude kennis. Ik had hem al lang niet meer gesproken en ik had het idee dat hij heel erg druk was. Hij was altijd bezig om projecten van de grond te krijgen, hij barste van de ideeën en het doorzettingsvermogen. Zijn succes leek niet op te kunnen. En toch was er iets aan de hand. Hij had al een hele tijd geen werk meer. Hij voelde zich een mislukkeling omdat er niets meer uit zijn handen kwam. Binnen zijn netwerk durfde hij zich niet meer te begeven. Dus zonder succes koos hij er voor om volledig opgebrand thuis te verstoppen.

Onverzoenlijke afgunst

Zo’n verhaal raakt, omdat we ons binnen een groep blijkbaar mooier voordoen dan we daadwerkelijk zijn. Je zal het herkennen: de vrijdagmiddag in de kroeg. Mooie praatjes aan de bar over hoe druk iedereen wel niet is en in welke dure auto ze naar al hun klanten rijden. Je wordt nooit gelukkig als het je kwelt dat anderen gelukkiger zijn, maar toch zit er iets in je dat mee gaat dingen naar het opgelegde succes. Denker des vaderlands Rene Gude zegt daarop dat we allemaal ergens bij willen horen en het liefst ergens heel erg goed in willen zijn. Dus als je niet echt beter wordt, dan moet het maar beter lijken. En zo blijven we ons telkens voeden met onverzoenlijke afgunst.

Op het eerste gezicht

Wie zich meet aan anderen zal nooit hebben nagedacht over wat succes voor hem betekent. Of in ieder geval zal de mythe over koning Midas niet zijn blijven hangen. Hij sprak bij de god Dionysos de wens uit dat alles wat hij aanraakte in goud zou veranderen. En toen die wens uitkwam leek het geluk niet op te kunnen. Maar al gauw ontdekte hij dat dit succes vooral armoede was. Met het aanraken van eten en zijn zoon kwam hij er achter dat het ten koste ging van die dingen die echt nodig zijn om te leven. Succes is niet te bepalen door wat je op het eerste gezicht wordt ingegeven.

Succes afmeten aan tegenslagen

Misschien zijn we gewend om anderen af te rekenen op hun fouten of tegenslagen. Het mooie aan mijn plotselinge bezoek was echter dat het besef van al die onvolkomenheden veel interessanter gesprekstof gaf. We hebben veel meer gemeen in tegenslagen, dan in successen. Mijn kennis wilde niets liever dan er weer tegenaan gaan. En na zijn gemodder wist hij veel beter wat hij wilde en wat hem echt succesvol zou maken. Makkelijk zou zijn rit niet worden, maar zeg nou zelf: Met de wind in de rug kom je nooit waar je wilt zijn.